Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 非 [4] => 关 [5] => 癖 [6] => 爱 [7] => 轻 [8] => 模 [9] => 样 [10] => , [11] => 冷 [12] => 处 [13] => 偏 [14] => 佳 [15] => 。 [16] => 别 [17] => 有 [18] => 根 [19] => 芽 [20] => , [21] => 不 [22] => 是 [23] => 人 [24] => 间 [25] => 富 [26] => 贵 [27] => 花 [28] => 。 [29] => < [30] => / [31] => p [32] => > [33] => < [34] => p [35] => > [36] => 谢 [37] => 娘 [38] => 别 [39] => 后 [40] => 谁 [41] => 能 [42] => 惜 [43] => , [44] => 飘 [45] => 泊 [46] => 天 [47] => 涯 [48] => 。 [49] => 寒 [50] => 月 [51] => 悲 [52] => 笳 [53] => , [54] => 万 [55] => 里 [56] => 西 [57] => 风 [58] => 瀚 [59] => 海 [60] => 沙 [61] => 。 [62] => < [63] => / [64] => p [65] => > ) Array ( [0] => 采 [1] => 桑 [2] => 子 [3] => · [4] => 塞 [5] => 上 [6] => 咏 [7] => 雪 [8] => 花 )
清代·纳兰性德的简介
纳兰性德(1655-1685),满洲人,字容若,号楞伽山人,清代最著名词人之一。其诗词“纳兰词”在清代以至整个中国词坛上都享有很高的声誉,在中国文学史上也占有光采夺目的一席。他生活于满汉融合时期,其贵族家庭兴衰具有关联于王朝国事的典型性。虽侍从帝王,却向往经历平淡。特殊的生活环境背景,加之个人的超逸才华,使其诗词创作呈现出独特的个性和鲜明的艺术风格。流传至今的《木兰花令·拟古决绝词》——“人生若只如初见,何事秋风悲画扇?等闲变却故人心,却道故人心易变。”富于意境,是其众多代表作之一。
...〔► 纳兰性德的诗(223篇)〕