Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 薰 [4] => 风 [5] => 殿 [6] => 阁 [7] => 樱 [8] => 桃 [9] => 节 [10] => , [11] => 碧 [12] => 纱 [13] => 窗 [14] => 下 [15] => 沈 [16] => 檀 [17] => 爇 [18] => 。 [19] => 小 [20] => 扇 [21] => 引 [22] => 微 [23] => 凉 [24] => , [25] => 悠 [26] => 悠 [27] => 夏 [28] => 日 [29] => 长 [30] => 。 [31] => < [32] => / [33] => p [34] => > [35] => < [36] => p [37] => > [38] => 野 [39] => 人 [40] => 知 [41] => 趣 [42] => 甚 [43] => , [44] => 不 [45] => 向 [46] => 炎 [47] => 凉 [48] => 问 [49] => 。 [50] => 老 [51] => 圃 [52] => 好 [53] => 栽 [54] => 培 [55] => , [56] => 菊 [57] => 花 [58] => 五 [59] => 月 [60] => 开 [61] => 。 [62] => < [63] => / [64] => p [65] => > ) Array ( [0] => 菩 [1] => 萨 [2] => 蛮 [3] => · [4] => 端 [5] => 午 [6] => 日 [7] => 咏 [8] => 盆 [9] => 中 [10] => 菊 )
清代·顾太清的简介
顾太清(1799-1876),名春,字梅仙。原姓西林觉罗氏,满洲镶蓝旗人。嫁为贝勒奕绘的侧福晋。她为现代文学界公认为“清代第一女词人”。晚年以道号“云槎外史”之名著作小说《红楼梦影》,成为中国小说史上第一位女性小说家。其文采见识,非同凡响,因而八旗论词,有“男中成容若(纳兰性德),女中太清春(顾太清)”之语[1] 。顾太清不仅才华绝世,而且生得清秀,身量适中,温婉贤淑。令奕绘钟情十分。虽为侧福晋一生却诞育了四子三女,其中几位儿子都有很大作为。
...〔► 顾太清的诗(7篇)〕