Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 八 [4] => 月 [5] => 奔 [6] => 涛 [7] => , [8] => 千 [9] => 尺 [10] => 崔 [11] => 嵬 [12] => , [13] => 砉 [14] => 然 [15] => 欲 [16] => 惊 [17] => 。 [18] => 似 [19] => 灵 [20] => 妃 [21] => 顾 [22] => 笑 [23] => , [24] => 神 [25] => 鱼 [26] => 进 [27] => 舞 [28] => ; [29] => 冯 [30] => 夷 [31] => 击 [32] => 鼓 [33] => , [34] => 白 [35] => 马 [36] => 来 [37] => 迎 [38] => 。 [39] => 伍 [40] => 相 [41] => 鸱 [42] => 夷 [43] => , [44] => 钱 [45] => 王 [46] => 羽 [47] => 箭 [48] => , [49] => 怒 [50] => 气 [51] => 强 [52] => 于 [53] => 十 [54] => 万 [55] => 兵 [56] => 。 [57] => 峥 [58] => 嵘 [59] => 甚 [60] => , [61] => 讶 [62] => 雪 [63] => 山 [64] => 中 [65] => 断 [66] => , [67] => 银 [68] => 汉 [69] => 西 [70] => 倾 [71] => 。 [72] => < [73] => / [74] => p [75] => > [76] => < [77] => p [78] => > [79] => 孤 [80] => 舟 [81] => 铁 [82] => 笛 [83] => 风 [84] => 清 [85] => , [86] => 待 [87] => 万 [88] => 里 [89] => 乘 [90] => 槎 [91] => 问 [92] => 客 [93] => 星 [94] => 。 [95] => 叹 [96] => 鲸 [97] => 鲵 [98] => 未 [99] => 翦 [100] => , [101] => 戈 [102] => 船 [103] => 满 [104] => 岸 [105] => ; [106] => 蟾 [107] => 蜍 [108] => 正 [109] => 吐 [110] => , [111] => 歌 [112] => 管 [113] => 倾 [114] => 城 [115] => 。 [116] => 狎 [117] => 浪 [118] => 儿 [119] => 童 [120] => , [121] => 横 [122] => 江 [123] => 士 [124] => 女 [125] => , [126] => 笑 [127] => 指 [128] => 渔 [129] => 翁 [130] => 一 [131] => 叶 [132] => 轻 [133] => 。 [134] => 谁 [135] => 知 [136] => 道 [137] => , [138] => 是 [139] => 观 [140] => 潮 [141] => 枚 [142] => 叟 [143] => , [144] => 论 [145] => 水 [146] => 庄 [147] => 生 [148] => 。 [149] => < [150] => / [151] => p [152] => > ) Array ( [0] => 沁 [1] => 园 [2] => 春 [3] => · [4] => 观 [5] => 潮 )
清代·吴伟业的简介
吴伟业(1609~1672)字骏公,号梅村,别署鹿樵生、灌隐主人、大云道人,世居江苏昆山,祖父始迁江苏太仓,汉族,江苏太仓人,崇祯进士。明末清初著名诗人,与钱谦益、龚鼎孳并称“江左三大家”,又为娄东诗派开创者。长于七言歌行,初学“长庆体”,后自成新吟,后人称之为“梅村体”。
...〔► 吴伟业的诗(11篇)〕