Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 一 [4] => 帽 [5] => 红 [6] => 尘 [7] => , [8] => 行 [9] => 来 [10] => 韦 [11] => 杜 [12] => 人 [13] => 家 [14] => 北 [15] => 。 [16] => 满 [17] => 城 [18] => 风 [19] => 色 [20] => , [21] => 漠 [22] => 漠 [23] => 楼 [24] => 台 [25] => 隔 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 目 [35] => 送 [36] => 飞 [37] => 鸿 [38] => , [39] => 景 [40] => 入 [41] => 长 [42] => 天 [43] => 灭 [44] => 。 [45] => 关 [46] => 山 [47] => 绝 [48] => , [49] => 乱 [50] => 云 [51] => 千 [52] => 叠 [53] => , [54] => 江 [55] => 北 [56] => 江 [57] => 南 [58] => 雪 [59] => 。 [60] => < [61] => / [62] => p [63] => > ) Array ( [0] => 点 [1] => 绛 [2] => 唇 [3] => · [4] => 十 [5] => 月 [6] => 二 [7] => 日 [8] => 马 [9] => 上 [10] => 作 )
清代·龚自珍的简介
龚自珍(1792年8月22日~1841年9月26日)清代思想家、文学家及改良主义的先驱者。27岁中举人,38岁中进士。曾任内阁中书、宗人府主事和礼部主事等官职。主张革除弊政,抵制外国侵略,曾全力支持林则徐禁除鸦片。48岁辞官南归,次年暴卒于江苏丹阳云阳书院。他的诗文主张“更法”、“改图”,揭露清统治者的腐朽,洋溢着爱国热情,被柳亚子誉为“三百年来第一流”。著有《定庵文集》,留存文章300余篇,诗词近800首,今人辑为《龚自珍全集》。著名诗作《己亥杂诗》共315首。
...〔► 龚自珍的诗(19篇)〕