Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 蜃 [4] => 阙 [5] => 半 [6] => 模 [7] => 糊 [8] => , [9] => 踏 [10] => 浪 [11] => 惊 [12] => 呼 [13] => 。 [14] => 任 [15] => 将 [16] => 蠡 [17] => 测 [18] => 笑 [19] => 江 [20] => 湖 [21] => 。 [22] => 沐 [23] => 日 [24] => 光 [25] => 华 [26] => 还 [27] => 浴 [28] => 月 [29] => , [30] => 我 [31] => 欲 [32] => 乘 [33] => 桴 [34] => 。 [35] => < [36] => / [37] => p [38] => > [39] => < [40] => p [41] => > [42] => 钓 [43] => 得 [44] => 六 [45] => 鳖 [46] => 无 [47] => 。 [48] => 竿 [49] => 拂 [50] => 珊 [51] => 瑚 [52] => 。 [53] => 桑 [54] => 田 [55] => 清 [56] => 浅 [57] => 问 [58] => 麻 [59] => 姑 [60] => 。 [61] => 水 [62] => 气 [63] => 浮 [64] => 天 [65] => 天 [66] => 接 [67] => 水 [68] => , [69] => 那 [70] => 是 [71] => 蓬 [72] => 壶 [73] => 。 [74] => < [75] => / [76] => p [77] => > ) Array ( [0] => 浪 [1] => 淘 [2] => 沙 [3] => · [4] => 望 [5] => 海 )
清代·纳兰性德的简介
纳兰性德(1655-1685),满洲人,字容若,号楞伽山人,清代最著名词人之一。其诗词“纳兰词”在清代以至整个中国词坛上都享有很高的声誉,在中国文学史上也占有光采夺目的一席。他生活于满汉融合时期,其贵族家庭兴衰具有关联于王朝国事的典型性。虽侍从帝王,却向往经历平淡。特殊的生活环境背景,加之个人的超逸才华,使其诗词创作呈现出独特的个性和鲜明的艺术风格。流传至今的《木兰花令·拟古决绝词》——“人生若只如初见,何事秋风悲画扇?等闲变却故人心,却道故人心易变。”富于意境,是其众多代表作之一。
...〔► 纳兰性德的诗(223篇)〕