Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 晚 [4] => 来 [5] => 风 [6] => 起 [7] => 撼 [8] => 花 [9] => 铃 [10] => 。 [11] => 人 [12] => 在 [13] => 碧 [14] => 山 [15] => 亭 [16] => 。 [17] => 愁 [18] => 里 [19] => 不 [20] => 堪 [21] => 听 [22] => 。 [23] => 那 [24] => 更 [25] => 杂 [26] => 、 [27] => 泉 [28] => 声 [29] => 雨 [30] => 声 [31] => 。 [32] => < [33] => / [34] => p [35] => > [36] => < [37] => p [38] => > [39] => 无 [40] => 凭 [41] => 踪 [42] => 迹 [43] => , [44] => 无 [45] => 聊 [46] => 心 [47] => 绪 [48] => , [49] => 谁 [50] => 说 [51] => 与 [52] => 多 [53] => 情 [54] => 。 [55] => 梦 [56] => 也 [57] => 不 [58] => 分 [59] => 明 [60] => , [61] => 又 [62] => 何 [63] => 必 [64] => 、 [65] => 催 [66] => 教 [67] => 梦 [68] => 醒 [69] => 。 [70] => < [71] => / [72] => p [73] => > ) Array ( [0] => 太 [1] => 常 [2] => 引 [3] => · [4] => 晚 [5] => 来 [6] => 风 [7] => 起 [8] => 撼 [9] => 花 [10] => 铃 )
清代·纳兰性德的简介
纳兰性德(1655-1685),满洲人,字容若,号楞伽山人,清代最著名词人之一。其诗词“纳兰词”在清代以至整个中国词坛上都享有很高的声誉,在中国文学史上也占有光采夺目的一席。他生活于满汉融合时期,其贵族家庭兴衰具有关联于王朝国事的典型性。虽侍从帝王,却向往经历平淡。特殊的生活环境背景,加之个人的超逸才华,使其诗词创作呈现出独特的个性和鲜明的艺术风格。流传至今的《木兰花令·拟古决绝词》——“人生若只如初见,何事秋风悲画扇?等闲变却故人心,却道故人心易变。”富于意境,是其众多代表作之一。
...〔► 纳兰性德的诗(223篇)〕