Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 夕 [4] => 阳 [5] => 谁 [6] => 唤 [7] => 下 [8] => 楼 [9] => 梯 [10] => , [11] => 一 [12] => 握 [13] => 香 [14] => 荑 [15] => 。 [16] => 回 [17] => 头 [18] => 忍 [19] => 笑 [20] => 阶 [21] => 前 [22] => 立 [23] => , [24] => 总 [25] => 无 [26] => 语 [27] => , [28] => 也 [29] => 依 [30] => 依 [31] => 。 [32] => < [33] => / [34] => p [35] => > [36] => < [37] => p [38] => > [39] => 笺 [40] => 书 [41] => 直 [42] => 恁 [43] => 无 [44] => 凭 [45] => 据 [46] => , [47] => 休 [48] => 说 [49] => 相 [50] => 思 [51] => 。 [52] => 劝 [53] => 伊 [54] => 好 [55] => 向 [56] => 红 [57] => 窗 [58] => 醉 [59] => , [60] => 须 [61] => 莫 [62] => 及 [63] => , [64] => 落 [65] => 花 [66] => 时 [67] => 。 [68] => < [69] => / [70] => p [71] => > ) Array ( [0] => 落 [1] => 花 [2] => 时 [3] => · [4] => 夕 [5] => 阳 [6] => 谁 [7] => 唤 [8] => 下 [9] => 楼 [10] => 梯 )
清代·纳兰性德的简介
纳兰性德(1655-1685),满洲人,字容若,号楞伽山人,清代最著名词人之一。其诗词“纳兰词”在清代以至整个中国词坛上都享有很高的声誉,在中国文学史上也占有光采夺目的一席。他生活于满汉融合时期,其贵族家庭兴衰具有关联于王朝国事的典型性。虽侍从帝王,却向往经历平淡。特殊的生活环境背景,加之个人的超逸才华,使其诗词创作呈现出独特的个性和鲜明的艺术风格。流传至今的《木兰花令·拟古决绝词》——“人生若只如初见,何事秋风悲画扇?等闲变却故人心,却道故人心易变。”富于意境,是其众多代表作之一。
...〔► 纳兰性德的诗(223篇)〕