Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 一 [4] => 尺 [5] => 过 [6] => 江 [7] => 山 [8] => , [9] => 万 [10] => 点 [11] => 长 [12] => 淮 [13] => 树 [14] => 。 [15] => 石 [16] => 上 [17] => 水 [18] => 潺 [19] => 潺 [20] => , [21] => 流 [22] => 入 [23] => 青 [24] => 溪 [25] => 去 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 六 [35] => 月 [36] => 北 [37] => 风 [38] => 寒 [39] => , [40] => 落 [41] => 叶 [42] => 无 [43] => 朝 [44] => 暮 [45] => 。 [46] => 度 [47] => 樾 [48] => 与 [49] => 穿 [50] => 云 [51] => , [52] => 林 [53] => 黑 [54] => 行 [55] => 人 [56] => 顾 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > ) Array ( [0] => 生 [1] => 查 [2] => 子 [3] => · [4] => 旅 [5] => 思 )
清代·吴伟业的简介
吴伟业(1609~1672)字骏公,号梅村,别署鹿樵生、灌隐主人、大云道人,世居江苏昆山,祖父始迁江苏太仓,汉族,江苏太仓人,崇祯进士。明末清初著名诗人,与钱谦益、龚鼎孳并称“江左三大家”,又为娄东诗派开创者。长于七言歌行,初学“长庆体”,后自成新吟,后人称之为“梅村体”。
...〔► 吴伟业的诗(11篇)〕