Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 须 [4] => 知 [5] => 名 [6] => 士 [7] => 倾 [8] => 城 [9] => , [10] => 一 [11] => 般 [12] => 易 [13] => 到 [14] => 伤 [15] => 心 [16] => 处 [17] => 。 [18] => 柯 [19] => 亭 [20] => 响 [21] => 绝 [22] => , [23] => 四 [24] => 弦 [25] => 才 [26] => 断 [27] => , [28] => 恶 [29] => 风 [30] => 吹 [31] => 去 [32] => 。 [33] => 万 [34] => 里 [35] => 他 [36] => 乡 [37] => , [38] => 非 [39] => 生 [40] => 非 [41] => 死 [42] => , [43] => 此 [44] => 身 [45] => 良 [46] => 苦 [47] => 。 [48] => 对 [49] => 黄 [50] => 沙 [51] => 白 [52] => 草 [53] => , [54] => 呜 [55] => 呜 [56] => 卷 [57] => 叶 [58] => , [59] => 平 [60] => 生 [61] => 恨 [62] => 、 [63] => 从 [64] => 头 [65] => 谱 [66] => 。 [67] => < [68] => / [69] => p [70] => > [71] => < [72] => p [73] => > [74] => 应 [75] => 是 [76] => 瑶 [77] => 台 [78] => 伴 [79] => 侣 [80] => , [81] => 只 [82] => 多 [83] => 了 [84] => 、 [85] => 毡 [86] => 裘 [87] => 夫 [88] => 妇 [89] => 。 [90] => 严 [91] => 寒 [92] => 觱 [93] => 篥 [94] => , [95] => 几 [96] => 行 [97] => 乡 [98] => 泪 [99] => , [100] => 应 [101] => 声 [102] => 如 [103] => 雨 [104] => 。 [105] => 尺 [106] => 幅 [107] => 重 [108] => 披 [109] => , [110] => 玉 [111] => 颜 [112] => 千 [113] => 载 [114] => , [115] => 依 [116] => 然 [117] => 无 [118] => 主 [119] => 。 [120] => 怪 [121] => 人 [122] => 间 [123] => 厚 [124] => 福 [125] => , [126] => 天 [127] => 公 [128] => 尽 [129] => 付 [130] => , [131] => 痴 [132] => 儿 [133] => 騃 [134] => 女 [135] => 。 [136] => < [137] => / [138] => p [139] => > ) Array ( [0] => 水 [1] => 龙 [2] => 吟 [3] => · [4] => 题 [5] => 文 [6] => 姬 [7] => 图 )
清代·纳兰性德的简介
纳兰性德(1655-1685),满洲人,字容若,号楞伽山人,清代最著名词人之一。其诗词“纳兰词”在清代以至整个中国词坛上都享有很高的声誉,在中国文学史上也占有光采夺目的一席。他生活于满汉融合时期,其贵族家庭兴衰具有关联于王朝国事的典型性。虽侍从帝王,却向往经历平淡。特殊的生活环境背景,加之个人的超逸才华,使其诗词创作呈现出独特的个性和鲜明的艺术风格。流传至今的《木兰花令·拟古决绝词》——“人生若只如初见,何事秋风悲画扇?等闲变却故人心,却道故人心易变。”富于意境,是其众多代表作之一。
...〔► 纳兰性德的诗(223篇)〕