Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 绿 [4] => 叶 [5] => 成 [6] => 阴 [7] => 春 [8] => 尽 [9] => 也 [10] => , [11] => 守 [12] => 宫 [13] => 偏 [14] => 护 [15] => 星 [16] => 星 [17] => 。 [18] => 留 [19] => 将 [20] => 颜 [21] => 色 [22] => 慰 [23] => 多 [24] => 情 [25] => 。 [26] => 分 [27] => 明 [28] => 千 [29] => 点 [30] => 泪 [31] => , [32] => 贮 [33] => 作 [34] => 玉 [35] => 壶 [36] => 冰 [37] => 。 [38] => < [39] => / [40] => p [41] => > [42] => < [43] => p [44] => > [45] => 独 [46] => 卧 [47] => 文 [48] => 园 [49] => 方 [50] => 病 [51] => 渴 [52] => , [53] => 强 [54] => 拈 [55] => 红 [56] => 豆 [57] => 酬 [58] => 卿 [59] => 。 [60] => 感 [61] => 卿 [62] => 珍 [63] => 重 [64] => 报 [65] => 流 [66] => 莺 [67] => 。 [68] => 惜 [69] => 花 [70] => 须 [71] => 自 [72] => 爱 [73] => , [74] => 休 [75] => 只 [76] => 为 [77] => 花 [78] => 疼 [79] => 。 [80] => < [81] => / [82] => p [83] => > ) Array ( [0] => 临 [1] => 江 [2] => 仙 [3] => · [4] => 谢 [5] => 饷 [6] => 樱 [7] => 桃 )
清代·纳兰性德的简介
纳兰性德(1655-1685),满洲人,字容若,号楞伽山人,清代最著名词人之一。其诗词“纳兰词”在清代以至整个中国词坛上都享有很高的声誉,在中国文学史上也占有光采夺目的一席。他生活于满汉融合时期,其贵族家庭兴衰具有关联于王朝国事的典型性。虽侍从帝王,却向往经历平淡。特殊的生活环境背景,加之个人的超逸才华,使其诗词创作呈现出独特的个性和鲜明的艺术风格。流传至今的《木兰花令·拟古决绝词》——“人生若只如初见,何事秋风悲画扇?等闲变却故人心,却道故人心易变。”富于意境,是其众多代表作之一。
...〔► 纳兰性德的诗(223篇)〕