Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 问 [4] => 人 [5] => 生 [6] => 、 [7] => 头 [8] => 白 [9] => 京 [10] => 国 [11] => , [12] => 算 [13] => 来 [14] => 何 [15] => 事 [16] => 消 [17] => 得 [18] => 。 [19] => 不 [20] => 如 [21] => 罨 [22] => 画 [23] => 清 [24] => 溪 [25] => 上 [26] => , [27] => 蓑 [28] => 笠 [29] => 扁 [30] => 舟 [31] => 一 [32] => 只 [33] => 。 [34] => 人 [35] => 不 [36] => 识 [37] => , [38] => 且 [39] => 笑 [40] => 煮 [41] => 、 [42] => 鲈 [43] => 鱼 [44] => 趁 [45] => 著 [46] => 莼 [47] => 丝 [48] => 碧 [49] => 。 [50] => 无 [51] => 端 [52] => 酸 [53] => 鼻 [54] => , [55] => 向 [56] => 岐 [57] => 路 [58] => 消 [59] => 魂 [60] => , [61] => 征 [62] => 轮 [63] => 驿 [64] => 骑 [65] => , [66] => 断 [67] => 雁 [68] => 西 [69] => 风 [70] => 急 [71] => 。 [72] => < [73] => / [74] => p [75] => > [76] => < [77] => p [78] => > [79] => 英 [80] => 雄 [81] => 辈 [82] => , [83] => 事 [84] => 业 [85] => 东 [86] => 西 [87] => 南 [88] => 北 [89] => 。 [90] => 临 [91] => 风 [92] => 因 [93] => 甚 [94] => 泣 [95] => 。 [96] => 酬 [97] => 知 [98] => 有 [99] => 愿 [100] => 频 [101] => 挥 [102] => 手 [103] => , [104] => 零 [105] => 雨 [106] => 凄 [107] => 其 [108] => 此 [109] => 日 [110] => 。 [111] => 休 [112] => 太 [113] => 息 [114] => , [115] => 须 [116] => 信 [117] => 道 [118] => 、 [119] => 诸 [120] => 公 [121] => 衮 [122] => 衮 [123] => 皆 [124] => 虚 [125] => 掷 [126] => 。 [127] => 年 [128] => 来 [129] => 踪 [130] => 迹 [131] => 。 [132] => 有 [133] => 多 [134] => 少 [135] => 雄 [136] => 心 [137] => , [138] => 几 [139] => 翻 [140] => 恶 [141] => 梦 [142] => , [143] => 泪 [144] => 点 [145] => 霜 [146] => 华 [147] => 织 [148] => 。 [149] => < [150] => / [151] => p [152] => > ) Array ( [0] => 摸 [1] => 鱼 [2] => 儿 [3] => · [4] => 送 [5] => 座 [6] => 主 [7] => 德 [8] => 清 [9] => 蔡 [10] => 先 [11] => 生 )
清代·纳兰性德的简介
纳兰性德(1655-1685),满洲人,字容若,号楞伽山人,清代最著名词人之一。其诗词“纳兰词”在清代以至整个中国词坛上都享有很高的声誉,在中国文学史上也占有光采夺目的一席。他生活于满汉融合时期,其贵族家庭兴衰具有关联于王朝国事的典型性。虽侍从帝王,却向往经历平淡。特殊的生活环境背景,加之个人的超逸才华,使其诗词创作呈现出独特的个性和鲜明的艺术风格。流传至今的《木兰花令·拟古决绝词》——“人生若只如初见,何事秋风悲画扇?等闲变却故人心,却道故人心易变。”富于意境,是其众多代表作之一。
...〔► 纳兰性德的诗(223篇)〕