Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 林 [4] => 下 [5] => 荒 [6] => 苔 [7] => 道 [8] => 韫 [9] => 家 [10] => , [11] => 生 [12] => 怜 [13] => 玉 [14] => 骨 [15] => 委 [16] => 尘 [17] => 沙 [18] => 。 [19] => 愁 [20] => 向 [21] => 风 [22] => 前 [23] => 无 [24] => 处 [25] => 说 [26] => , [27] => 数 [28] => 归 [29] => 鸦 [30] => 。 [31] => < [32] => / [33] => p [34] => > [35] => < [36] => p [37] => > [38] => 半 [39] => 世 [40] => 浮 [41] => 萍 [42] => 随 [43] => 逝 [44] => 水 [45] => , [46] => 一 [47] => 宵 [48] => 冷 [49] => 雨 [50] => 葬 [51] => 名 [52] => 花 [53] => 。 [54] => 魂 [55] => 是 [56] => 柳 [57] => 绵 [58] => 吹 [59] => 欲 [60] => 碎 [61] => , [62] => 绕 [63] => 天 [64] => 涯 [65] => 。 [66] => < [67] => / [68] => p [69] => > ) Array ( [0] => 山 [1] => 花 [2] => 子 [3] => · [4] => 林 [5] => 下 [6] => 荒 [7] => 苔 [8] => 道 [9] => 韫 [10] => 家 )
清代·纳兰性德的简介
纳兰性德(1655-1685),满洲人,字容若,号楞伽山人,清代最著名词人之一。其诗词“纳兰词”在清代以至整个中国词坛上都享有很高的声誉,在中国文学史上也占有光采夺目的一席。他生活于满汉融合时期,其贵族家庭兴衰具有关联于王朝国事的典型性。虽侍从帝王,却向往经历平淡。特殊的生活环境背景,加之个人的超逸才华,使其诗词创作呈现出独特的个性和鲜明的艺术风格。流传至今的《木兰花令·拟古决绝词》——“人生若只如初见,何事秋风悲画扇?等闲变却故人心,却道故人心易变。”富于意境,是其众多代表作之一。
...〔► 纳兰性德的诗(223篇)〕