Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 杨 [4] => 花 [5] => 糁 [6] => 径 [7] => 樱 [8] => 桃 [9] => 落 [10] => 。 [11] => 绿 [12] => 阴 [13] => 下 [14] => 、 [15] => 晴 [16] => 波 [17] => 燕 [18] => 掠 [19] => , [20] => 好 [21] => 景 [22] => 成 [23] => 担 [24] => 阁 [25] => 。 [26] => 秋 [27] => 千 [28] => 背 [29] => 倚 [30] => , [31] => 风 [32] => 态 [33] => 宛 [34] => 如 [35] => 昨 [36] => 。 [37] => < [38] => / [39] => p [40] => > [41] => < [42] => p [43] => > [44] => 可 [45] => 惜 [46] => 春 [47] => 来 [48] => 总 [49] => 萧 [50] => 索 [51] => 。 [52] => 人 [53] => 瘦 [54] => 损 [55] => 、 [56] => 纸 [57] => 鸢 [58] => 风 [59] => 恶 [60] => 。 [61] => 多 [62] => 少 [63] => 芳 [64] => 笺 [65] => 约 [66] => , [67] => 青 [68] => 鸾 [69] => 去 [70] => 也 [71] => , [72] => 谁 [73] => 与 [74] => 劝 [75] => 孤 [76] => 酌 [77] => ? [78] => < [79] => / [80] => p [81] => > ) Array ( [0] => 茶 [1] => 瓶 [2] => 儿 [3] => · [4] => 杨 [5] => 花 [6] => 糁 [7] => 径 [8] => 樱 [9] => 桃 [10] => 落 )
清代·纳兰性德的简介
纳兰性德(1655-1685),满洲人,字容若,号楞伽山人,清代最著名词人之一。其诗词“纳兰词”在清代以至整个中国词坛上都享有很高的声誉,在中国文学史上也占有光采夺目的一席。他生活于满汉融合时期,其贵族家庭兴衰具有关联于王朝国事的典型性。虽侍从帝王,却向往经历平淡。特殊的生活环境背景,加之个人的超逸才华,使其诗词创作呈现出独特的个性和鲜明的艺术风格。流传至今的《木兰花令·拟古决绝词》——“人生若只如初见,何事秋风悲画扇?等闲变却故人心,却道故人心易变。”富于意境,是其众多代表作之一。
...〔► 纳兰性德的诗(223篇)〕