Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 知 [4] => 己 [5] => 一 [6] => 人 [7] => 谁 [8] => 是 [9] => ? [10] => 已 [11] => 矣 [12] => 。 [13] => 赢 [14] => 得 [15] => 误 [16] => 他 [17] => 生 [18] => 。 [19] => 有 [20] => 情 [21] => 终 [22] => 古 [23] => 似 [24] => 无 [25] => 情 [26] => , [27] => 别 [28] => 语 [29] => 悔 [30] => 分 [31] => 明 [32] => 。 [33] => < [34] => / [35] => p [36] => > [37] => < [38] => p [39] => > [40] => 莫 [41] => 道 [42] => 芳 [43] => 时 [44] => 易 [45] => 度 [46] => , [47] => 朝 [48] => 暮 [49] => 。 [50] => 珍 [51] => 重 [52] => 好 [53] => 花 [54] => 天 [55] => 。 [56] => 为 [57] => 伊 [58] => 指 [59] => 点 [60] => 再 [61] => 来 [62] => 缘 [63] => , [64] => 疏 [65] => 雨 [66] => 洗 [67] => 遗 [68] => 钿 [69] => 。 [70] => < [71] => / [72] => p [73] => > ) Array ( [0] => 荷 [1] => 叶 [2] => 杯 [3] => · [4] => 知 [5] => 己 [6] => 一 [7] => 人 [8] => 谁 [9] => 是 )
清代·纳兰性德的简介
纳兰性德(1655-1685),满洲人,字容若,号楞伽山人,清代最著名词人之一。其诗词“纳兰词”在清代以至整个中国词坛上都享有很高的声誉,在中国文学史上也占有光采夺目的一席。他生活于满汉融合时期,其贵族家庭兴衰具有关联于王朝国事的典型性。虽侍从帝王,却向往经历平淡。特殊的生活环境背景,加之个人的超逸才华,使其诗词创作呈现出独特的个性和鲜明的艺术风格。流传至今的《木兰花令·拟古决绝词》——“人生若只如初见,何事秋风悲画扇?等闲变却故人心,却道故人心易变。”富于意境,是其众多代表作之一。
...〔► 纳兰性德的诗(223篇)〕