Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 雁 [4] => 帖 [5] => 寒 [6] => 云 [7] => 次 [8] => 第 [9] => 飞 [10] => , [11] => 向 [12] => 南 [13] => 犹 [14] => 自 [15] => 怨 [16] => 归 [17] => 迟 [18] => 。 [19] => 谁 [20] => 能 [21] => 瘦 [22] => 马 [23] => 关 [24] => 山 [25] => 道 [26] => , [27] => 又 [28] => 到 [29] => 西 [30] => 风 [31] => 扑 [32] => 鬓 [33] => 时 [34] => 。 [35] => < [36] => / [37] => p [38] => > [39] => < [40] => p [41] => > [42] => 人 [43] => 杳 [44] => 杳 [45] => , [46] => 思 [47] => 依 [48] => 依 [49] => , [50] => 更 [51] => 无 [52] => 芳 [53] => 树 [54] => 有 [55] => 乌 [56] => 啼 [57] => 。 [58] => 凭 [59] => 将 [60] => 扫 [61] => 黛 [62] => 窗 [63] => 前 [64] => 月 [65] => , [66] => 持 [67] => 向 [68] => 今 [69] => 宵 [70] => 照 [71] => 别 [72] => 离 [73] => 。 [74] => < [75] => / [76] => p [77] => > ) Array ( [0] => 于 [1] => 中 [2] => 好 [3] => · [4] => 雁 [5] => 帖 [6] => 寒 [7] => 云 [8] => 次 [9] => 第 [10] => 飞 )
清代·纳兰性德的简介
纳兰性德(1655-1685),满洲人,字容若,号楞伽山人,清代最著名词人之一。其诗词“纳兰词”在清代以至整个中国词坛上都享有很高的声誉,在中国文学史上也占有光采夺目的一席。他生活于满汉融合时期,其贵族家庭兴衰具有关联于王朝国事的典型性。虽侍从帝王,却向往经历平淡。特殊的生活环境背景,加之个人的超逸才华,使其诗词创作呈现出独特的个性和鲜明的艺术风格。流传至今的《木兰花令·拟古决绝词》——“人生若只如初见,何事秋风悲画扇?等闲变却故人心,却道故人心易变。”富于意境,是其众多代表作之一。
...〔► 纳兰性德的诗(223篇)〕