Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 无 [4] => 恙 [5] => 年 [6] => 年 [7] => 汴 [8] => 水 [9] => 流 [10] => 。 [11] => 一 [12] => 声 [13] => 水 [14] => 调 [15] => 短 [16] => 亭 [17] => 秋 [18] => 。 [19] => 旧 [20] => 时 [21] => 明 [22] => 月 [23] => 照 [24] => 扬 [25] => 州 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 曾 [35] => 是 [36] => 长 [37] => 堤 [38] => 牵 [39] => 锦 [40] => 缆 [41] => , [42] => 绿 [43] => 杨 [44] => 清 [45] => 瘦 [46] => 至 [47] => 今 [48] => 愁 [49] => 。 [50] => 玉 [51] => 钩 [52] => 斜 [53] => 路 [54] => 近 [55] => 迷 [56] => 楼 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > ) Array ( [0] => 浣 [1] => 溪 [2] => 沙 [3] => · [4] => 红 [5] => 桥 [6] => 怀 [7] => 古 [8] => 和 [9] => 王 [10] => 阮 [11] => 亭 [12] => 韵 )
清代·纳兰性德的简介
纳兰性德(1655-1685),满洲人,字容若,号楞伽山人,清代最著名词人之一。其诗词“纳兰词”在清代以至整个中国词坛上都享有很高的声誉,在中国文学史上也占有光采夺目的一席。他生活于满汉融合时期,其贵族家庭兴衰具有关联于王朝国事的典型性。虽侍从帝王,却向往经历平淡。特殊的生活环境背景,加之个人的超逸才华,使其诗词创作呈现出独特的个性和鲜明的艺术风格。流传至今的《木兰花令·拟古决绝词》——“人生若只如初见,何事秋风悲画扇?等闲变却故人心,却道故人心易变。”富于意境,是其众多代表作之一。
...〔► 纳兰性德的诗(223篇)〕