Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 霜 [4] => 冷 [5] => 离 [6] => 鸿 [7] => 惊 [8] => 失 [9] => 伴 [10] => , [11] => 有 [12] => 人 [13] => 同 [14] => 病 [15] => 相 [16] => 怜 [17] => 。 [18] => 拟 [19] => 凭 [20] => 尺 [21] => 素 [22] => 寄 [23] => 愁 [24] => 边 [25] => , [26] => 愁 [27] => 多 [28] => 书 [29] => 屡 [30] => 易 [31] => , [32] => 双 [33] => 泪 [34] => 落 [35] => 灯 [36] => 前 [37] => 。 [38] => < [39] => / [40] => p [41] => > [42] => < [43] => p [44] => > [45] => 莫 [46] => 对 [47] => 月 [48] => 明 [49] => 思 [50] => 往 [51] => 事 [52] => , [53] => 也 [54] => 知 [55] => 消 [56] => 减 [57] => 年 [58] => 年 [59] => 。 [60] => 无 [61] => 端 [62] => 嘹 [63] => 唳 [64] => 一 [65] => 声 [66] => 传 [67] => , [68] => 西 [69] => 风 [70] => 吹 [71] => 只 [72] => 影 [73] => , [74] => 刚 [75] => 是 [76] => 早 [77] => 秋 [78] => 天 [79] => 。 [80] => < [81] => / [82] => p [83] => > ) Array ( [0] => 临 [1] => 江 [2] => 仙 [3] => · [4] => 孤 [5] => 雁 )
清代·纳兰性德的简介
纳兰性德(1655-1685),满洲人,字容若,号楞伽山人,清代最著名词人之一。其诗词“纳兰词”在清代以至整个中国词坛上都享有很高的声誉,在中国文学史上也占有光采夺目的一席。他生活于满汉融合时期,其贵族家庭兴衰具有关联于王朝国事的典型性。虽侍从帝王,却向往经历平淡。特殊的生活环境背景,加之个人的超逸才华,使其诗词创作呈现出独特的个性和鲜明的艺术风格。流传至今的《木兰花令·拟古决绝词》——“人生若只如初见,何事秋风悲画扇?等闲变却故人心,却道故人心易变。”富于意境,是其众多代表作之一。
...〔► 纳兰性德的诗(223篇)〕