Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 电 [4] => 急 [5] => 流 [6] => 光 [7] => , [8] => 天 [9] => 生 [10] => 薄 [11] => 命 [12] => , [13] => 有 [14] => 泪 [15] => 如 [16] => 潮 [17] => 。 [18] => 勉 [19] => 为 [20] => 欢 [21] => 谑 [22] => , [23] => 到 [24] => 底 [25] => 总 [26] => 无 [27] => 聊 [28] => 。 [29] => 欲 [30] => 谱 [31] => 频 [32] => 年 [33] => 离 [34] => 恨 [35] => , [36] => 言 [37] => 已 [38] => 尽 [39] => 、 [40] => 恨 [41] => 未 [42] => 曾 [43] => 消 [44] => 。 [45] => 凭 [46] => 谁 [47] => 把 [48] => , [49] => 一 [50] => 天 [51] => 愁 [52] => 绪 [53] => , [54] => 按 [55] => 出 [56] => 琼 [57] => 萧 [58] => 。 [59] => < [60] => / [61] => p [62] => > [63] => < [64] => p [65] => > [66] => 往 [67] => 事 [68] => 水 [69] => 迢 [70] => 迢 [71] => , [72] => 窗 [73] => 前 [74] => 月 [75] => 、 [76] => 几 [77] => 番 [78] => 空 [79] => 照 [80] => 魂 [81] => 销 [82] => 。 [83] => 旧 [84] => 欢 [85] => 新 [86] => 梦 [87] => , [88] => 雁 [89] => 齿 [90] => 小 [91] => 红 [92] => 桥 [93] => 。 [94] => 最 [95] => 是 [96] => 烧 [97] => 灯 [98] => 时 [99] => 候 [100] => , [101] => 宜 [102] => 春 [103] => 髻 [104] => 、 [105] => 酒 [106] => 暖 [107] => 蒲 [108] => 萄 [109] => 。 [110] => 凄 [111] => 凉 [112] => 煞 [113] => , [114] => 五 [115] => 枝 [116] => 青 [117] => 玉 [118] => , [119] => 风 [120] => 雨 [121] => 飘 [122] => 飘 [123] => 。 [124] => < [125] => / [126] => p [127] => > ) Array ( [0] => 东 [1] => 风 [2] => 齐 [3] => 着 [4] => 力 [5] => · [6] => 电 [7] => 急 [8] => 流 [9] => 光 )
清代·纳兰性德的简介
纳兰性德(1655-1685),满洲人,字容若,号楞伽山人,清代最著名词人之一。其诗词“纳兰词”在清代以至整个中国词坛上都享有很高的声誉,在中国文学史上也占有光采夺目的一席。他生活于满汉融合时期,其贵族家庭兴衰具有关联于王朝国事的典型性。虽侍从帝王,却向往经历平淡。特殊的生活环境背景,加之个人的超逸才华,使其诗词创作呈现出独特的个性和鲜明的艺术风格。流传至今的《木兰花令·拟古决绝词》——“人生若只如初见,何事秋风悲画扇?等闲变却故人心,却道故人心易变。”富于意境,是其众多代表作之一。
...〔► 纳兰性德的诗(223篇)〕