Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 青 [4] => 粉 [5] => 墙 [6] => 西 [7] => , [8] => 紫 [9] => 骢 [10] => 嘶 [11] => 过 [12] => 垂 [13] => 杨 [14] => 道 [15] => 。 [16] => 画 [17] => 楼 [18] => 春 [19] => 早 [20] => , [21] => 一 [22] => 树 [23] => 桃 [24] => 花 [25] => 笑 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 前 [35] => 梦 [36] => 迷 [37] => 离 [38] => , [39] => 人 [40] => 远 [41] => 波 [42] => 声 [43] => 小 [44] => 。 [45] => 年 [46] => 时 [47] => 到 [48] => , [49] => 越 [50] => 溪 [51] => 云 [52] => 杳 [53] => , [54] => 风 [55] => 雨 [56] => 连 [57] => 天 [58] => 草 [59] => 。 [60] => < [61] => / [62] => p [63] => > ) Array ( [0] => 点 [1] => 绛 [2] => 唇 [3] => · [4] => 春 [5] => 眺 ) 点绛唇·春眺-凌廷堪清代-橙子学习网

《点绛唇·春眺》拼音版

清代凌廷堪

dianjiangchun··chuntiao

qingfenqiang西xizicongsiguochuiyangdaohualouchunzaoyishutaohuaxiaoqianmengmilirenyuanboshengxiaonianshidaoyuexiyunyaofengyuliantiancao

凌廷堪简介

清代·凌廷堪的简介

凌廷堪

凌廷堪(1755-1809),字仲子,一字次仲。安徽歙县人。少赋异禀,读书一目十行,年幼家贫,凌廷堪弱冠之年方才开始读书。稍长,工诗及骈散文,兼为长短句。仰慕其同乡江永、戴震学术,于是究心于经史。乾隆五十四年(1790)应江南乡试中举,次年中进士,例授知县,自请改为教职,入选宁国府学教授。之后因其母丧到徽州,曾一度主讲敬亭、紫阳二书院,后因阮元聘请,为其子常生之师。晚年下肢瘫痪,毕力著述十余年。

...〔► 凌廷堪的诗(1篇)