Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 今 [4] => 古 [5] => 河 [6] => 山 [7] => 无 [8] => 定 [9] => 据 [10] => 。 [11] => 画 [12] => 角 [13] => 声 [14] => 中 [15] => , [16] => 牧 [17] => 马 [18] => 频 [19] => 来 [20] => 去 [21] => 。 [22] => 满 [23] => 目 [24] => 荒 [25] => 凉 [26] => 谁 [27] => 可 [28] => 语 [29] => ? [30] => 西 [31] => 风 [32] => 吹 [33] => 老 [34] => 丹 [35] => 枫 [36] => 树 [37] => 。 [38] => < [39] => / [40] => p [41] => > [42] => < [43] => p [44] => > [45] => 从 [46] => 前 [47] => 幽 [48] => 怨 [49] => 应 [50] => 无 [51] => 数 [52] => 。 [53] => 铁 [54] => 马 [55] => 金 [56] => 戈 [57] => , [58] => 青 [59] => 冢 [60] => 黄 [61] => 昏 [62] => 路 [63] => 。 [64] => 一 [65] => 往 [66] => 情 [67] => 深 [68] => 深 [69] => 几 [70] => 许 [71] => ? [72] => 深 [73] => 山 [74] => 夕 [75] => 照 [76] => 深 [77] => 秋 [78] => 雨 [79] => 。 [80] => < [81] => / [82] => p [83] => > ) Array ( [0] => 蝶 [1] => 恋 [2] => 花 [3] => · [4] => 出 [5] => 塞 )
清代·纳兰性德的简介
纳兰性德(1655-1685),满洲人,字容若,号楞伽山人,清代最著名词人之一。其诗词“纳兰词”在清代以至整个中国词坛上都享有很高的声誉,在中国文学史上也占有光采夺目的一席。他生活于满汉融合时期,其贵族家庭兴衰具有关联于王朝国事的典型性。虽侍从帝王,却向往经历平淡。特殊的生活环境背景,加之个人的超逸才华,使其诗词创作呈现出独特的个性和鲜明的艺术风格。流传至今的《木兰花令·拟古决绝词》——“人生若只如初见,何事秋风悲画扇?等闲变却故人心,却道故人心易变。”富于意境,是其众多代表作之一。
...〔► 纳兰性德的诗(223篇)〕