Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 芳 [4] => 草 [5] => 閒 [6] => 门 [7] => , [8] => 清 [9] => 明 [10] => 过 [11] => 了 [12] => , [13] => 酒 [14] => 带 [15] => 香 [16] => 尘 [17] => 。 [18] => 白 [19] => 楝 [20] => 花 [21] => 开 [22] => , [23] => 海 [24] => 棠 [25] => 花 [26] => 落 [27] => , [28] => 容 [29] => 易 [30] => 黄 [31] => 昏 [32] => 。 [33] => < [34] => / [35] => p [36] => > [37] => < [38] => p [39] => > [40] => 东 [41] => 风 [42] => 阵 [43] => 阵 [44] => 斜 [45] => 曛 [46] => , [47] => 任 [48] => 倚 [49] => 遍 [50] => 、 [51] => 红 [52] => 阑 [53] => 未 [54] => 温 [55] => 。 [56] => 一 [57] => 片 [58] => 春 [59] => 愁 [60] => , [61] => 渐 [62] => 吹 [63] => 渐 [64] => 起 [65] => , [66] => 恰 [67] => 似 [68] => 春 [69] => 云 [70] => 。 [71] => < [72] => / [73] => p [74] => > ) Array ( [0] => 柳 [1] => 梢 [2] => 青 [3] => · [4] => 芳 [5] => 草 [6] => 閒 [7] => 门 )
清代·蒋春霖的简介
蒋春霖(1818~1868)晚清词人。字鹿潭,江苏江阴人,后居扬州。咸丰中曾官两淮盐大使,遭罢官。一生潦倒,后因情事投水自杀(一说仰药死)。早年工诗,中年一意于词,与纳兰性德、项鸿祚有清代三大词人之称,所作《水云楼词》以身遭咸丰间兵事,特多感伤之音,诗作传世仅数十首,称《水云楼賸稿》。
...〔► 蒋春霖的诗(6篇)〕