Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 中 [4] => 山 [5] => 酒 [6] => 可 [7] => 饮 [8] => , [9] => 塔 [10] => 可 [11] => 登 [12] => 。 [13] => 辋 [14] => 川 [15] => 翠 [16] => 竹 [17] => 风 [18] => 棱 [19] => 棱 [20] => 。 [21] => 东 [22] => 坡 [23] => 瘦 [24] => 墨 [25] => 如 [26] => 健 [27] => 鹰 [28] => 。 [29] => < [30] => / [31] => p [32] => > [33] => < [34] => p [35] => > [36] => 唐 [37] => 封 [38] => 古 [39] => 迹 [40] => 石 [41] => 崚 [42] => 嶒 [43] => 。 [44] => 刺 [45] => 史 [46] => 爱 [47] => 民 [48] => 慈 [49] => 且 [50] => 能 [51] => 。 [52] => 高 [53] => 看 [54] => 青 [55] => 山 [56] => 夜 [57] => 抱 [58] => 冰 [59] => 。 [60] => < [61] => / [62] => p [63] => > ) Array ( [0] => 过 [1] => 中 [2] => 山 [3] => 见 [4] => 诸 [5] => 名 [6] => 迹 [7] => 题 [8] => 清 [9] => 风 [10] => 店 [11] => 壁 )
明代·袁宏道的简介
袁宏道(1568~1610)明代文学家,字中郎,又字无学,号石公,又号六休。汉族,荆州公安(今属湖北公安)人。宏道在文学上反对“文必秦汉,诗必盛唐”的风气,提出“独抒性灵,不拘格套”的性灵说。与其兄袁宗道、弟袁中道并有才名,合称“公安三袁”。
...〔► 袁宏道的诗(29篇)〕