Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 蟾 [4] => 馆 [5] => 飞 [6] => 英 [7] => , [8] => 随 [9] => 他 [10] => 月 [11] => 在 [12] => 秋 [13] => 长 [14] => 在 [15] => 。 [16] => 冻 [17] => 云 [18] => 如 [19] => 黛 [20] => 。 [21] => 幻 [22] => 出 [23] => 香 [24] => 严 [25] => 界 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 曾 [35] => 订 [36] => 青 [37] => 娥 [38] => , [39] => 有 [40] => 誓 [41] => 深 [42] => 如 [43] => 海 [44] => 。 [45] => 春 [46] => 光 [47] => 改 [48] => 。 [49] => 清 [50] => 芳 [51] => 缥 [52] => 缈 [53] => 。 [54] => 还 [55] => 与 [56] => 山 [57] => 矾 [58] => 赛 [59] => 。 [60] => < [61] => / [62] => p [63] => > ) Array ( [0] => 点 [1] => 绛 [2] => 唇 [3] => [4] => 月 [5] => 桂 )
明代·王夫之的简介
王夫之(1619年10月7日-1692年2月18日),字而农,号姜斋、又号夕堂,湖广衡州府衡阳县(今湖南衡阳)人。他与顾炎武、黄宗羲并称明清之际三大思想家。其著有《周易外传》、《黄书》、《尚书引义》、《永历实录》、《春秋世论》、《噩梦》、《读通鉴论》、《宋论》等书。王夫之自幼跟随自己的父兄读书,青年时期王夫之积极参加反清起义,晚年王夫之隐居于石船山,著书立传,自署船山病叟、南岳遗民,学者遂称之为船山先生。
...〔► 王夫之的诗(63篇)〕