Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 海 [4] => 子 [5] => 桥 [6] => 西 [7] => 寺 [8] => , [9] => 高 [10] => 楼 [11] => 御 [12] => 苑 [13] => 花 [14] => 。 [15] => 中 [16] => 流 [17] => 自 [18] => 日 [19] => 月 [20] => , [21] => 平 [22] => 地 [23] => 有 [24] => 烟 [25] => 霞 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 客 [35] => 至 [36] => 开 [37] => 金 [38] => 殿 [39] => , [40] => 宸 [41] => 游 [42] => 想 [43] => 翠 [44] => 华 [45] => 。 [46] => 十 [47] => 年 [48] => 复 [49] => 到 [50] => 此 [51] => , [52] => 朋 [53] => 辈 [54] => 各 [55] => 天 [56] => 涯 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > ) Array ( [0] => 慈 [1] => 恩 [2] => 寺 )
明代·何景明的简介
何景明(1483~1521)字仲默,号白坡,又号大复山人,信阳浉河区人。明弘治十五年(1502)进士,授中书舍人。正德初,宦官刘瑾擅权,何景明谢病归。刘瑾诛,官复原职。官至陕西提学副使。为“前七子”之一,与李梦阳并称文坛领袖。其诗取法汉唐,一些诗作颇有现实内容。有《大复集》。
...〔► 何景明的诗(6篇)〕