Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 圣 [4] => 朝 [5] => 崇 [6] => 典 [7] => 礼 [8] => , [9] => 大 [10] => 驾 [11] => 重 [12] => 时 [13] => 巡 [14] => 。 [15] => 銮 [16] => 舆 [17] => 度 [18] => 淮 [19] => 甸 [20] => , [21] => 驰 [22] => 道 [23] => 无 [24] => 纤 [25] => 尘 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 金 [35] => 吾 [36] => 肃 [37] => 前 [38] => 驱 [39] => , [40] => 平 [41] => 原 [42] => 彀 [43] => 骑 [44] => 分 [45] => 。 [46] => 日 [47] => 华 [48] => 辉 [49] => 宝 [50] => 盖 [51] => , [52] => 烂 [53] => 若 [54] => 五 [55] => 采 [56] => 云 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > [62] => < [63] => p [64] => > [65] => 皇 [66] => 风 [67] => 被 [68] => 寰 [69] => 宇 [70] => , [71] => 草 [72] => 木 [73] => 亦 [74] => 欣 [75] => 欣 [76] => 。 [77] => 欢 [78] => 声 [79] => 动 [80] => 黎 [81] => 庶 [82] => , [83] => 喜 [84] => 气 [85] => 腾 [86] => 三 [87] => 军 [88] => 。 [89] => < [90] => / [91] => p [92] => > [93] => < [94] => p [95] => > [96] => 礼 [97] => 文 [98] => 焕 [99] => 有 [100] => 光 [101] => , [102] => 功 [103] => 烈 [104] => 迈 [105] => 前 [106] => 闻 [107] => 。 [108] => 幸 [109] => 哉 [110] => 睹 [111] => 盛 [112] => 事 [113] => , [114] => 稽 [115] => 首 [116] => 歌 [117] => 皇 [118] => 仁 [119] => 。 [120] => < [121] => / [122] => p [123] => > ) Array ( [0] => 圣 [1] => 驾 [2] => 幸 [3] => 北 [4] => 京 [5] => 率 [6] => 僚 [7] => 属 [8] => 父 [9] => 老 [10] => 郊 [11] => 迎 )
明代·陈琏的简介
(1370—1454)明广东东莞人,字廷器,别号琴轩。洪武二十三年举人,入国子监。选为桂林教授。严条约,以身作则。永乐间历许州、扬州知府,升四川按察使,豪吏奸胥,悉加严惩。宣德初为南京国子祭酒。正统初任南京礼部侍郎。致仕。在乡逢黄萧养起义,建镇压制御之策。博通经史,以文学知名于时,文词典重,著作最多,词翰清雅。有《罗浮志》、《琴轩集》、《归田稿》等。
...〔► 陈琏的诗(12篇)〕