Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 袅 [4] => 袅 [5] => 西 [6] => 风 [7] => 歇 [8] => 众 [9] => 芳 [10] => , [11] => 天 [12] => 高 [13] => 溪 [14] => 谷 [15] => 迥 [16] => 烟 [17] => 霜 [18] => 。 [19] => 孤 [20] => 城 [21] => 落 [22] => 雁 [23] => 冲 [24] => 寒 [25] => 水 [26] => , [27] => 万 [28] => 树 [29] => 鸣 [30] => 蝉 [31] => 带 [32] => 夕 [33] => 阳 [34] => 。 [35] => < [36] => / [37] => p [38] => > [39] => < [40] => p [41] => > [42] => 尘 [43] => 满 [44] => 一 [45] => 区 [46] => 杨 [47] => 子 [48] => 宅 [49] => , [50] => 蓬 [51] => 生 [52] => 三 [53] => 径 [54] => 蒋 [55] => 公 [56] => 堂 [57] => 。 [58] => 相 [59] => 过 [60] => 未 [61] => 有 [62] => 裘 [63] => 羊 [64] => 辈 [65] => , [66] => 醉 [67] => 里 [68] => 狂 [69] => 歌 [70] => 亦 [71] => 自 [72] => 长 [73] => 。 [74] => < [75] => / [76] => p [77] => > ) Array ( [0] => 秋 [1] => 兴 [2] => 八 [3] => 首 [4] => [5] => 其 [6] => 七 )
明代·何景明的简介
何景明(1483~1521)字仲默,号白坡,又号大复山人,信阳浉河区人。明弘治十五年(1502)进士,授中书舍人。正德初,宦官刘瑾擅权,何景明谢病归。刘瑾诛,官复原职。官至陕西提学副使。为“前七子”之一,与李梦阳并称文坛领袖。其诗取法汉唐,一些诗作颇有现实内容。有《大复集》。
...〔► 何景明的诗(6篇)〕