Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 穷 [4] => 关 [5] => 过 [6] => 野 [7] => 牛 [8] => , [9] => 举 [10] => 目 [11] => 使 [12] => 人 [13] => 愁 [14] => 。 [15] => 挂 [16] => 树 [17] => 猿 [18] => 通 [19] => 臂 [20] => , [21] => 伤 [22] => 人 [23] => 蛇 [24] => 两 [25] => 头 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 青 [35] => 天 [36] => 一 [37] => 线 [38] => 影 [39] => , [40] => 翠 [41] => 壁 [42] => 四 [43] => 时 [44] => 秋 [45] => 。 [46] => 决 [47] => 决 [48] => 寒 [49] => 泉 [50] => 洞 [51] => , [52] => 遥 [53] => 通 [54] => 江 [55] => 汉 [56] => 流 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > ) Array ( [0] => 野 [1] => 牛 [2] => 关 )
明代·潘希曾的简介
潘希曾,浙江金华人。弘治十五年(1502)进士,改庶吉士,授兵科给事中,因灾异奏陈八事,指斥近幸。出核湖广、贵州军储还,不赂刘瑾,刘瑾大怒,矫诏廷杖除名。刘瑾伏诛,起迁吏科右给事中。嘉靖中历太仆卿,伏阙争大礼。以右佥都御史巡抚南赣,迁工部右侍郎总理河道,筑长堤四十余里,期年而成。历兵部左右侍郎。嘉靖十一年(1532)五月初四日卒于官,年五十七。赠兵部尚书。有《竹简集》及《奏议》传世。
...〔► 潘希曾的诗(1篇)〕