Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 成 [4] => 均 [5] => 首 [6] => 善 [7] => 地 [8] => , [9] => 礼 [10] => 殿 [11] => 高 [12] => 穹 [13] => 窿 [14] => 。 [15] => 金 [16] => 碧 [17] => 绚 [18] => 晴 [19] => 旭 [20] => , [21] => 松 [22] => 桧 [23] => 含 [24] => 清 [25] => 风 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 秋 [35] => 闱 [36] => 方 [37] => 撤 [38] => 棘 [39] => , [40] => 祇 [41] => 谒 [42] => 瞻 [43] => 圣 [44] => 容 [45] => 。 [46] => 偕 [47] => 行 [48] => 总 [49] => 文 [50] => 彦 [51] => , [52] => 礼 [53] => 度 [54] => 何 [55] => 雍 [56] => 雍 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > [62] => < [63] => p [64] => > [65] => 仰 [66] => 惟 [67] => 天 [68] => 子 [69] => 圣 [70] => , [71] => 道 [72] => 学 [73] => 极 [74] => 尊 [75] => 崇 [76] => 。 [77] => 教 [78] => 化 [79] => 广 [80] => 无 [81] => 外 [82] => , [83] => 黉 [84] => 宇 [85] => 遍 [86] => 寰 [87] => 中 [88] => 。 [89] => < [90] => / [91] => p [92] => > [93] => < [94] => p [95] => > [96] => 矧 [97] => 兹 [98] => 首 [99] => 善 [100] => 地 [101] => , [102] => 四 [103] => 方 [104] => 咸 [105] => 来 [106] => 宗 [107] => 。 [108] => 英 [109] => 才 [110] => 日 [111] => 以 [112] => 盛 [113] => , [114] => 教 [115] => 化 [116] => 日 [117] => 以 [118] => 隆 [119] => 。 [120] => < [121] => / [122] => p [123] => > [124] => < [125] => p [126] => > [127] => 于 [128] => 赫 [129] => 文 [130] => 风 [131] => 振 [132] => , [133] => 当 [134] => 与 [135] => 三 [136] => 代 [137] => 同 [138] => 。 [139] => < [140] => / [141] => p [142] => > ) Array ( [0] => 谒 [1] => 宣 [2] => 圣 [3] => 庙 )
明代·陈琏的简介
(1370—1454)明广东东莞人,字廷器,别号琴轩。洪武二十三年举人,入国子监。选为桂林教授。严条约,以身作则。永乐间历许州、扬州知府,升四川按察使,豪吏奸胥,悉加严惩。宣德初为南京国子祭酒。正统初任南京礼部侍郎。致仕。在乡逢黄萧养起义,建镇压制御之策。博通经史,以文学知名于时,文词典重,著作最多,词翰清雅。有《罗浮志》、《琴轩集》、《归田稿》等。
...〔► 陈琏的诗(12篇)〕