Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 渚 [4] => 老 [5] => 有 [6] => 高 [7] => 趣 [8] => , [9] => 未 [10] => 衰 [11] => 先 [12] => 弃 [13] => 官 [14] => 。 [15] => 心 [16] => 犹 [17] => 壮 [18] => 夫 [19] => 勇 [20] => , [21] => 身 [22] => 且 [23] => 布 [24] => 衣 [25] => 寒 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 雪 [35] => 里 [36] => 中 [37] => 宵 [38] => 坐 [39] => , [40] => 灯 [41] => 前 [42] => 细 [43] => 字 [44] => 看 [45] => 。 [46] => 不 [47] => 知 [48] => 东 [49] => 海 [50] => 上 [51] => , [52] => 何 [53] => 日 [54] => 起 [55] => 垂 [56] => 竿 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > ) Array ( [0] => 过 [1] => 北 [2] => 渚 [3] => 庄 [4] => 二 [5] => 首 [6] => [7] => 其 [8] => 二 ) 过北渚庄二首 其二-边贡明代-橙子学习网

《过北渚庄二首 其二》拼音版

明代边贡

guobeizhuzhuangershou qier

zhulaoyougaoquweishuaixianqiguanxinyouzhuangfuyongshenqiebuyihanxuelizhongxiaozuodengqianxizikanbuzhidonghaishangheriqichui竿gan

边贡简介

明代·边贡的简介

边贡

边贡(1476 ~1532)字庭实,因家居华泉附近,自号华泉子,历城(今山东济南市)人。明代著名诗人、文学家。弘治九年(1496)丙辰科进士,官至太常丞。边贡以诗著称于弘治、正德年间,与李梦阳、何景明、徐祯卿并称“弘治四杰”。后来又加上康海、王九思、王廷相,合称为明代文学“前七子”。

...〔► 边贡的诗(14篇)