Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 久 [4] => 定 [5] => 华 [6] => 山 [7] => 约 [8] => , [9] => 今 [10] => 来 [11] => 始 [12] => 卜 [13] => 居 [14] => 。 [15] => 梦 [16] => 游 [17] => 曾 [18] => 屡 [19] => 到 [20] => , [21] => 心 [22] => 赏 [23] => 复 [24] => 何 [25] => 如 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 圃 [35] => 巷 [36] => 环 [37] => 高 [38] => 柳 [39] => , [40] => 渊 [41] => 泉 [42] => 抱 [43] => 古 [44] => 墟 [45] => 。 [46] => 从 [47] => 兹 [48] => 簪 [49] => 与 [50] => 绂 [51] => , [52] => 当 [53] => 有 [54] => 绝 [55] => 交 [56] => 书 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > ) Array ( [0] => 卜 [1] => 山 [2] => 居 [3] => 成 [4] => 有 [5] => 作 )
明代·边贡的简介
边贡(1476 ~1532)字庭实,因家居华泉附近,自号华泉子,历城(今山东济南市)人。明代著名诗人、文学家。弘治九年(1496)丙辰科进士,官至太常丞。边贡以诗著称于弘治、正德年间,与李梦阳、何景明、徐祯卿并称“弘治四杰”。后来又加上康海、王九思、王廷相,合称为明代文学“前七子”。
...〔► 边贡的诗(14篇)〕