Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 逐 [4] => 客 [5] => 去 [6] => 已 [7] => 远 [8] => , [9] => 相 [10] => 思 [11] => 空 [12] => 尔 [13] => 哀 [14] => 。 [15] => 不 [16] => 闻 [17] => 宣 [18] => 室 [19] => 召 [20] => , [21] => 徒 [22] => 抱 [23] => 贾 [24] => 生 [25] => 才 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 野 [35] => 竹 [36] => 侵 [37] => 书 [38] => 幔 [39] => , [40] => 山 [41] => 莺 [42] => 进 [43] => 酒 [44] => 杯 [45] => 。 [46] => 梁 [47] => 园 [48] => 亲 [49] => 识 [50] => 满 [51] => , [52] => 今 [53] => 雨 [54] => 几 [55] => 人 [56] => 来 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > ) Array ( [0] => 逐 [1] => 客 ) 逐客-边贡明代-橙子学习网
首页 > 诗文 > 逐客 > 拼音版

《逐客》拼音版

明代边贡

zhuke

zhukequyiyuanxiangsikongeraibuwenxuanshizhaotubaojiashengcaiyezhuqinshumanshanyingjinjiubeiliangyuanqinshimanjinyujirenlai

边贡简介

明代·边贡的简介

边贡

边贡(1476 ~1532)字庭实,因家居华泉附近,自号华泉子,历城(今山东济南市)人。明代著名诗人、文学家。弘治九年(1496)丙辰科进士,官至太常丞。边贡以诗著称于弘治、正德年间,与李梦阳、何景明、徐祯卿并称“弘治四杰”。后来又加上康海、王九思、王廷相,合称为明代文学“前七子”。

...〔► 边贡的诗(14篇)