Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 款 [4] => 款 [5] => 野 [6] => 中 [7] => 话 [8] => , [9] => 依 [10] => 依 [11] => 川 [12] => 上 [13] => 情 [14] => 。 [15] => 雨 [16] => 昏 [17] => 沙 [18] => 径 [19] => 色 [20] => , [21] => 风 [22] => 起 [23] => 暮 [24] => 林 [25] => 声 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 临 [35] => 水 [36] => 仆 [37] => 夫 [38] => 望 [39] => , [40] => 呼 [41] => 予 [42] => 童 [43] => 子 [44] => 名 [45] => 。 [46] => 柴 [47] => 门 [48] => 露 [49] => 远 [50] => 火 [51] => , [52] => 回 [53] => 策 [54] => 兴 [55] => 弥 [56] => 清 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > ) Array ( [0] => 归 [1] => 自 [2] => 北 [3] => 村 ) 归自北村-边贡明代-橙子学习网
首页 > 诗文 > 归自北村 > 拼音版

《归自北村》拼音版

明代边贡

guizibeicun

kuankuanyezhonghuayiyichuanshangqingyuhunshajingsefengqimulinshenglinshuipufuwanghuyutongzimingchaimenluyuanhuohuicexingmiqing

边贡简介

明代·边贡的简介

边贡

边贡(1476 ~1532)字庭实,因家居华泉附近,自号华泉子,历城(今山东济南市)人。明代著名诗人、文学家。弘治九年(1496)丙辰科进士,官至太常丞。边贡以诗著称于弘治、正德年间,与李梦阳、何景明、徐祯卿并称“弘治四杰”。后来又加上康海、王九思、王廷相,合称为明代文学“前七子”。

...〔► 边贡的诗(14篇)