Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 芳 [4] => 草 [5] => 如 [6] => 翠 [7] => 幄 [8] => , [9] => 亭 [10] => 亭 [11] => 冒 [12] => 岩 [13] => 阿 [14] => 。 [15] => 丹 [16] => 梯 [17] => 承 [18] => 晚 [19] => 映 [20] => , [21] => 碧 [22] => 涧 [23] => 写 [24] => 秋 [25] => 柯 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 日 [35] => 入 [36] => 烟 [37] => 雾 [38] => 满 [39] => , [40] => 夜 [41] => 来 [42] => 风 [43] => 雨 [44] => 多 [45] => 。 [46] => 预 [47] => 愁 [48] => 霜 [49] => 雪 [50] => 至 [51] => , [52] => 为 [53] => 乐 [54] => 恐 [55] => 蹉 [56] => 跎 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > ) Array ( [0] => 徐 [1] => 子 [2] => 容 [3] => 薜 [4] => 荔 [5] => 园 [6] => 十 [7] => 二 [8] => 咏 [9] => [10] => 其 [11] => 五 [12] => [13] => 蕉 [14] => 石 [15] => 亭 )
明代·薛蕙的简介
薛蕙(1489~1539年),明朝大臣。祖居亳州城内薛家巷。年十二能诗。举正德九年进士,授刑部主事。谏武宗南巡,受杖夺俸。旋引疾归。起故官,改吏部,历考功郎中。正德十五年(1520年)薛蕙再次被起用,任吏部考功司郎中。嘉靖二年(1523年),朝中发生“大礼”之争,薛蕙撰写《为人后解》《为人后辨》等万言书上奏,反对皇上以生父为皇考,招致皇帝大怒,被捕押于镇抚司后赦出。嘉靖十八年(1539年),薛蕙担任春坊司直兼翰林检讨司,不久病死家中,享年五十,被追封为太常少卿。
...〔► 薛蕙的诗(23篇)〕