Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 风 [4] => 尘 [5] => 谢 [6] => 高 [7] => 韵 [8] => , [9] => 廊 [10] => 庙 [11] => 企 [12] => 鸿 [13] => 猷 [14] => 。 [15] => 适 [16] => 已 [17] => 道 [18] => 虽 [19] => 胜 [20] => , [21] => 匡 [22] => 时 [23] => 智 [24] => 弥 [25] => 优 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 德 [35] => 人 [36] => 鲜 [37] => 凝 [38] => 滞 [39] => , [40] => 大 [41] => 化 [42] => 任 [43] => 沉 [44] => 浮 [45] => 。 [46] => 终 [47] => 参 [48] => 子 [49] => 房 [50] => 幄 [51] => , [52] => 始 [53] => 泛 [54] => 䲭 [55] => 夷 [56] => 舟 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > ) Array ( [0] => 蒲 [1] => 汀 [2] => 诗 [3] => [4] => 其 [5] => 四 )
明代·薛蕙的简介
薛蕙(1489~1539年),明朝大臣。祖居亳州城内薛家巷。年十二能诗。举正德九年进士,授刑部主事。谏武宗南巡,受杖夺俸。旋引疾归。起故官,改吏部,历考功郎中。正德十五年(1520年)薛蕙再次被起用,任吏部考功司郎中。嘉靖二年(1523年),朝中发生“大礼”之争,薛蕙撰写《为人后解》《为人后辨》等万言书上奏,反对皇上以生父为皇考,招致皇帝大怒,被捕押于镇抚司后赦出。嘉靖十八年(1539年),薛蕙担任春坊司直兼翰林检讨司,不久病死家中,享年五十,被追封为太常少卿。
...〔► 薛蕙的诗(23篇)〕