Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 百 [4] => 年 [5] => 长 [6] => 扰 [7] => 扰 [8] => , [9] => 万 [10] => 事 [11] => 悉 [12] => 悠 [13] => 悠 [14] => 。 [15] => < [16] => / [17] => p [18] => > [19] => < [20] => p [21] => > [22] => 日 [23] => 光 [24] => 随 [25] => 意 [26] => 落 [27] => , [28] => 河 [29] => 水 [30] => 任 [31] => 情 [32] => 流 [33] => 。 [34] => < [35] => / [36] => p [37] => > [38] => < [39] => p [40] => > [41] => 礼 [42] => 乐 [43] => 囚 [44] => 姬 [45] => 旦 [46] => , [47] => 诗 [48] => 书 [49] => 缚 [50] => 孔 [51] => 丘 [52] => 。 [53] => < [54] => / [55] => p [56] => > [57] => < [58] => p [59] => > [60] => 不 [61] => 如 [62] => 高 [63] => 枕 [64] => 枕 [65] => , [66] => 时 [67] => 取 [68] => 醉 [69] => 消 [70] => 愁 [71] => 。 [72] => < [73] => / [74] => p [75] => > ) Array ( [0] => 赠 [1] => 程 [2] => 处 [3] => 士 )
唐代·王绩的简介
王绩(约590~644),字无功,号东皋子,绛州龙门(今山西河津)人。隋末举孝廉,除秘书正字。不乐在朝,辞疾,复授扬州六合丞。时天下大乱,弃官还故乡。唐武德中,诏以前朝官待诏门下省。贞观初,以疾罢归河渚间,躬耕东皋,自号“东皋子”。性简傲,嗜酒,能饮五斗,自作《五斗先生传》 ,撰 《酒经》 、《酒谱》 。其诗近而不浅,质而不俗,真率疏放,有旷怀高致,直追魏晋高风。律体滥觞于六朝,而成型于隋唐之际,无功实为先声。
...〔► 王绩的诗(14篇)〕