Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 桥 [4] => 山 [5] => 东 [6] => 去 [7] => 有 [8] => 祇 [9] => 林 [10] => , [11] => 王 [12] => 气 [13] => 千 [14] => 年 [15] => 锁 [16] => 翠 [17] => 岑 [18] => 。 [19] => 鹫 [20] => 岭 [21] => 烟 [22] => 含 [23] => 丹 [24] => 阙 [25] => 迥 [26] => , [27] => 龙 [28] => 宫 [29] => 远 [30] => 傍 [31] => 鼎 [32] => 湖 [33] => 深 [34] => 。 [35] => < [36] => / [37] => p [38] => > [39] => < [40] => p [41] => > [42] => 石 [43] => 门 [44] => 窈 [45] => 窕 [46] => 松 [47] => 风 [48] => 隐 [49] => , [50] => 泉 [51] => 窦 [52] => 熹 [53] => 微 [54] => 花 [55] => 气 [56] => 森 [57] => 。 [58] => 登 [59] => 览 [60] => 群 [61] => 公 [62] => 多 [63] => 暇 [64] => 日 [65] => , [66] => 碧 [67] => 天 [68] => 苍 [69] => 霭 [70] => 泻 [71] => 幽 [72] => 襟 [73] => 。 [74] => < [75] => / [76] => p [77] => > ) Array ( [0] => 游 [1] => 灵 [2] => 谷 [3] => 寺 )
明代·王弘诲的简介
(1542—?)明广东琼州定安人,字少传,号忠铭。嘉靖四十四年进士。选庶吉士,官至南京礼部尚书。初释褐,值海瑞廷杖下诏狱,力调护之。张居正当国,作《火树篇》、《春雪歌》以讽。有《天池草》、《尚友堂稿》。
...〔► 王弘诲的诗(11篇)〕