Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 雨 [4] => 过 [5] => 浟 [6] => 江 [7] => 绿 [8] => , [9] => 春 [10] => 深 [11] => 楚 [12] => 客 [13] => 归 [14] => 。 [15] => 岸 [16] => 花 [17] => 随 [18] => 路 [19] => 发 [20] => , [21] => 沙 [22] => 鸟 [23] => 背 [24] => 船 [25] => 飞 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 门 [35] => 对 [36] => 孤 [37] => 峰 [38] => 秀 [39] => , [40] => 庭 [41] => 馀 [42] => 寸 [43] => 草 [44] => 晖 [45] => 。 [46] => 杏 [47] => 林 [48] => 多 [49] => 旧 [50] => 树 [51] => , [52] => 应 [53] => 长 [54] => 去 [55] => 年 [56] => 围 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > ) Array ( [0] => 送 [1] => 攸 [2] => 县 [3] => 陈 [4] => 医 [5] => 官 )
明代·李东阳的简介
李东阳(1447年-1516年),字宾之,号西涯,谥文正,明朝中叶重臣,文学家,书法家,茶陵诗派的核心人物。湖广长沙府茶陵州(今湖南茶陵)人,寄籍京师(今北京市)。天顺八年进士,授编修,累迁侍讲学士,充东宫讲官,弘治八年以礼部侍郎兼文渊阁大学士,直内阁,预机务。立朝五十年,柄国十八载,清节不渝。文章典雅流丽,工篆隶书。有《怀麓堂集》、《怀麓堂诗话》、《燕对录》。
...〔► 李东阳的诗(5篇)〕