Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 中 [4] => 秋 [5] => 月 [6] => 。 [7] => 月 [8] => 到 [9] => 中 [10] => 秋 [11] => 偏 [12] => 皎 [13] => 洁 [14] => 。 [15] => 偏 [16] => 皎 [17] => 洁 [18] => , [19] => 知 [20] => 他 [21] => 多 [22] => 少 [23] => , [24] => 阴 [25] => 晴 [26] => 圆 [27] => 缺 [28] => 。 [29] => < [30] => / [31] => p [32] => > [33] => < [34] => p [35] => > [36] => 阴 [37] => 晴 [38] => 圆 [39] => 缺 [40] => 都 [41] => 休 [42] => 说 [43] => , [44] => 且 [45] => 喜 [46] => 人 [47] => 间 [48] => 好 [49] => 时 [50] => 节 [51] => 。 [52] => 好 [53] => 时 [54] => 节 [55] => , [56] => 愿 [57] => 得 [58] => 年 [59] => 年 [60] => , [61] => 常 [62] => 见 [63] => 中 [64] => 秋 [65] => 月 [66] => 。 [67] => < [68] => / [69] => p [70] => > ) Array ( [0] => 中 [1] => 秋 [2] => 月 [3] => · [4] => 中 [5] => 秋 [6] => 月 )
明代·徐有贞的简介
徐有贞(1407~1472)初名珵(chéng),字元玉,号天全,吴县(今江苏苏州)人,祝允明外祖父。宣德八年进士,授翰林编修。因谋划英宗复位,封武功伯兼华盖殿大学士,掌文渊阁事。后诬告杀害于谦、王文等,独揽大权。因与石亨、曹吉祥相恶,出任广东参政。后为石亨等诬陷,诏徙金齿(今云南保山)为民。亨败,得放归。成化初,复官无望,遂浪迹山水间。书法古雅雄健,山水清劲不凡,撰有《武功集》。
...〔► 徐有贞的诗(1篇)〕