Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 鸡 [4] => 鸣 [5] => 风 [6] => 雨 [7] => 潇 [8] => 潇 [9] => , [10] => 侧 [11] => 身 [12] => 天 [13] => 地 [14] => 无 [15] => 刘 [16] => 表 [17] => 。 [18] => 啼 [19] => 鹃 [20] => 迸 [21] => 泪 [22] => , [23] => 落 [24] => 花 [25] => 飘 [26] => 恨 [27] => , [28] => 断 [29] => 魂 [30] => 飞 [31] => 绕 [32] => 。 [33] => 月 [34] => 暗 [35] => 云 [36] => 霄 [37] => , [38] => 星 [39] => 沉 [40] => 烟 [41] => 水 [42] => , [43] => 角 [44] => 声 [45] => 清 [46] => 袅 [47] => 。 [48] => 问 [49] => 登 [50] => 楼 [51] => 王 [52] => 粲 [53] => , [54] => 镜 [55] => 中 [56] => 白 [57] => 发 [58] => , [59] => 今 [60] => 宵 [61] => 又 [62] => 添 [63] => 多 [64] => 少 [65] => 。 [66] => < [67] => / [68] => p [69] => > [70] => < [71] => p [72] => > [73] => 极 [74] => 目 [75] => 乡 [76] => 关 [77] => 何 [78] => 处 [79] => ? [80] => 渺 [81] => 青 [82] => 山 [83] => 、 [84] => 髻 [85] => 螺 [86] => 低 [87] => 小 [88] => 。 [89] => 几 [90] => 回 [91] => 好 [92] => 梦 [93] => , [94] => 随 [95] => 风 [96] => 归 [97] => 去 [98] => , [99] => 被 [100] => 渠 [101] => 遮 [102] => 了 [103] => 。 [104] => 宝 [105] => 瑟 [106] => 弦 [107] => 僵 [108] => , [109] => 玉 [110] => 笙 [111] => 指 [112] => 冷 [113] => , [114] => 冥 [115] => 鸿 [116] => 天 [117] => 杪 [118] => 。 [119] => 但 [120] => 侵 [121] => 阶 [122] => 莎 [123] => 草 [124] => , [125] => 满 [126] => 庭 [127] => 绿 [128] => 树 [129] => , [130] => 不 [131] => 知 [132] => 昏 [133] => 晓 [134] => 。 [135] => < [136] => / [137] => p [138] => > ) Array ( [0] => 水 [1] => 龙 [2] => 吟 [3] => · [4] => 鸡 [5] => 鸣 [6] => 风 [7] => 雨 [8] => 潇 [9] => 潇 )
明代·刘基的简介
刘基(1311年7月1日-1375年5月16日)字伯温,谥曰文成,元末明初杰出的军事谋略家、政治家、文学家和思想家,明朝开国元勋,汉族,浙江文成南田(原属青田)人,故时人称他刘青田,明洪武三年(1370)封诚意伯,人们又称他刘诚意。武宗正德九年追赠太师,谥号文成,后人又称他刘文成、文成公。他以神机妙算、运筹帷幄著称于世。刘伯温是中国古代的一位传奇人物,至今在中国大陆、港澳台乃至东南亚、日韩等地仍有广泛深厚的民间影响力。
...〔► 刘基的诗(42篇)〕