Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 诗 [4] => 词 [5] => 作 [6] => 孽 [7] => 。 [8] => 妨 [9] => 我 [10] => 清 [11] => 闲 [12] => 仙 [13] => 举 [14] => 业 [15] => 。 [16] => 猛 [17] => 悟 [18] => 心 [19] => 惊 [20] => 。 [21] => 如 [22] => 向 [23] => 深 [24] => 渊 [25] => 履 [26] => 薄 [27] => 冰 [28] => 。 [29] => 便 [30] => 疏 [31] => 笔 [32] => 砚 [33] => 。 [34] => 却 [35] => 与 [36] => 气 [37] => 神 [38] => 相 [39] => 眷 [40] => 恋 [41] => 。 [42] => 懒 [43] => 里 [44] => 寻 [45] => 慵 [46] => 。 [47] => 无 [48] => 作 [49] => 无 [50] => 为 [51] => 是 [52] => 马 [53] => 风 [54] => 。 [55] => < [56] => / [57] => p [58] => > ) Array ( [0] => 四 [1] => 仙 [2] => 韵 )
元代·马钰的简介
凤翔扶风人,徙居登州宁海,字元宝,号丹阳子。初名从义,字宜甫。海陵王贞元间进士。世宗大定中遇重阳子王哲,从其学道术,与妻孙不二同时出家。后游莱阳,入游仙宫。相传妻孙氏与钰先后仙去。赐号丹阳顺化真人、抱一无为真人、抱一无为普化真君等。
...〔► 马钰的诗(278篇)〕