Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 愿 [4] => 君 [5] => 妆 [6] => 点 [7] => 逍 [8] => 遥 [9] => 客 [10] => , [11] => 鹤 [12] => 膝 [13] => 同 [14] => 随 [15] => 。 [16] => 闲 [17] => 步 [18] => 云 [19] => 霓 [20] => 。 [21] => 笑 [22] => 傲 [23] => 清 [24] => 风 [25] => 明 [26] => 月 [27] => 溪 [28] => 。 [29] => 乐 [30] => 希 [31] => 夷 [32] => 。 [33] => 海 [34] => 芦 [35] => 尚 [36] => 有 [37] => 三 [38] => 三 [39] => 节 [40] => , [41] => 阳 [42] => 数 [43] => 明 [44] => 知 [45] => 。 [46] => 与 [47] => 道 [48] => 相 [49] => 宜 [50] => 。 [51] => 好 [52] => 伴 [53] => 云 [54] => 游 [55] => 风 [56] => 马 [57] => 儿 [58] => 。 [59] => 莫 [60] => 推 [61] => 辞 [62] => 。 [63] => < [64] => / [65] => p [66] => > ) Array ( [0] => 战 [1] => 掉 [2] => 丑 [3] => 奴 [4] => 儿 [5] => [6] => 咏 [7] => 筇 [8] => 杖 )
元代·马钰的简介
凤翔扶风人,徙居登州宁海,字元宝,号丹阳子。初名从义,字宜甫。海陵王贞元间进士。世宗大定中遇重阳子王哲,从其学道术,与妻孙不二同时出家。后游莱阳,入游仙宫。相传妻孙氏与钰先后仙去。赐号丹阳顺化真人、抱一无为真人、抱一无为普化真君等。
...〔► 马钰的诗(278篇)〕