Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 知 [4] => 味 [5] => 又 [6] => 闻 [7] => 香 [8] => , [9] => 因 [10] => 得 [11] => 非 [12] => 凡 [13] => 遇 [14] => 。 [15] => 更 [16] => 说 [17] => 祖 [18] => 师 [19] => 两 [20] => 个 [21] => 来 [22] => , [23] => 教 [24] => 我 [25] => 修 [26] => 行 [27] => 赋 [28] => 。 [29] => 一 [30] => 志 [31] => 访 [32] => 秦 [33] => 川 [34] => , [35] => 乡 [36] => 井 [37] => 宁 [38] => 回 [39] => 觑 [40] => 。 [41] => 火 [42] => 灭 [43] => 烟 [44] => 消 [45] => 心 [46] => 死 [47] => 灰 [48] => , [49] => 名 [50] => 挂 [51] => 神 [52] => 仙 [53] => 簿 [54] => 。 [55] => < [56] => / [57] => p [58] => > ) Array ( [0] => 黄 [1] => 鹤 [2] => 洞 [3] => 中 [4] => 仙 [5] => [6] => 继 [7] => 重 [8] => 阳 [9] => 韵 )
元代·马钰的简介
凤翔扶风人,徙居登州宁海,字元宝,号丹阳子。初名从义,字宜甫。海陵王贞元间进士。世宗大定中遇重阳子王哲,从其学道术,与妻孙不二同时出家。后游莱阳,入游仙宫。相传妻孙氏与钰先后仙去。赐号丹阳顺化真人、抱一无为真人、抱一无为普化真君等。
...〔► 马钰的诗(278篇)〕