Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 法 [4] => 烛 [5] => 儿 [6] => , [7] => 任 [8] => 来 [9] => * [10] => 。 [11] => 无 [12] => 我 [13] => 无 [14] => 人 [15] => , [16] => 烟 [17] => 消 [18] => 火 [19] => 灭 [20] => 。 [21] => 专 [22] => 修 [23] => 个 [24] => 、 [25] => 忍 [26] => 辱 [27] => 神 [28] => 仙 [29] => , [30] => 肯 [31] => 是 [32] => 非 [33] => 分 [34] => 别 [35] => 。 [36] => 无 [37] => 嗔 [38] => 怒 [39] => , [40] => 无 [41] => 喜 [42] => 悦 [43] => 。 [44] => 拍 [45] => 拍 [46] => 塞 [47] => 塞 [48] => , [49] => 满 [50] => 怀 [51] => 冰 [52] => 雪 [53] => 。 [54] => 自 [55] => 然 [56] => 得 [57] => , [58] => 心 [59] => 地 [60] => 清 [61] => 凉 [62] => , [63] => 怎 [64] => 教 [65] => < [66] => / [67] => p [68] => > ) Array ( [0] => 清 [1] => 心 [2] => 镜 [3] => [4] => 喜 [5] => 今 [6] => 是 )
元代·马钰的简介
凤翔扶风人,徙居登州宁海,字元宝,号丹阳子。初名从义,字宜甫。海陵王贞元间进士。世宗大定中遇重阳子王哲,从其学道术,与妻孙不二同时出家。后游莱阳,入游仙宫。相传妻孙氏与钰先后仙去。赐号丹阳顺化真人、抱一无为真人、抱一无为普化真君等。
...〔► 马钰的诗(278篇)〕