Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 立 [4] => 遇 [5] => 心 [6] => 通 [7] => 彻 [8] => , [9] => 清 [10] => 香 [11] => 味 [12] => 得 [13] => 餐 [14] => 。 [15] => 水 [16] => 中 [17] => 红 [18] => 焰 [19] => 结 [20] => 成 [21] => 团 [22] => 。 [23] => 雪 [24] => 里 [25] => 琼 [26] => 花 [27] => , [28] => 烂 [29] => 漫 [30] => 不 [31] => 凋 [32] => 残 [33] => 。 [34] => 性 [35] => 烛 [36] => 明 [37] => 金 [38] => 阙 [39] => , [40] => 神 [41] => 丹 [42] => 晃 [43] => 玉 [44] => 盘 [45] => 。 [46] => 齐 [47] => 修 [48] => 六 [49] => 度 [50] => 与 [51] => 三 [52] => 坛 [53] => 。 [54] => 出 [55] => 自 [56] => 吾 [57] => 师 [58] => , [59] => 内 [60] => 景 [61] => 自 [62] => 然 [63] => 看 [64] => 。 [65] => < [66] => / [67] => p [68] => > ) Array ( [0] => 悟 [1] => 南 [2] => 柯 [3] => [4] => 继 [5] => 重 [6] => 阳 [7] => 韵 )
元代·马钰的简介
凤翔扶风人,徙居登州宁海,字元宝,号丹阳子。初名从义,字宜甫。海陵王贞元间进士。世宗大定中遇重阳子王哲,从其学道术,与妻孙不二同时出家。后游莱阳,入游仙宫。相传妻孙氏与钰先后仙去。赐号丹阳顺化真人、抱一无为真人、抱一无为普化真君等。
...〔► 马钰的诗(278篇)〕