Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 学 [4] => 道 [5] => 腥 [6] => 膻 [7] => 不 [8] => 戒 [9] => , [10] => 明 [11] => 知 [12] => 断 [13] => 了 [14] => 慈 [15] => 悲 [16] => 。 [17] => 五 [18] => 辛 [19] => 爽 [20] => 口 [21] => 欲 [22] => 滋 [23] => 基 [24] => 。 [25] => 怎 [26] => 比 [27] => 米 [28] => 精 [29] => 麦 [30] => 髓 [31] => 。 [32] => 二 [33] => 物 [34] => 包 [35] => 藏 [36] => 秀 [37] => 气 [38] => 。 [39] => 吾 [40] => 门 [41] => 啖 [42] => 素 [43] => 相 [44] => 宜 [45] => 。 [46] => 修 [47] => 持 [48] => 功 [49] => 行 [50] => 稍 [51] => 相 [52] => 亏 [53] => 。 [54] => 怎 [55] => 得 [56] => 长 [57] => 生 [58] => 久 [59] => 视 [60] => 。 [61] => < [62] => / [63] => p [64] => > ) Array ( [0] => 西 [1] => 江 [2] => 月 [3] => · [4] => 学 [5] => 道 [6] => 腥 [7] => 膻 [8] => 不 [9] => 戒 )
元代·马钰的简介
凤翔扶风人,徙居登州宁海,字元宝,号丹阳子。初名从义,字宜甫。海陵王贞元间进士。世宗大定中遇重阳子王哲,从其学道术,与妻孙不二同时出家。后游莱阳,入游仙宫。相传妻孙氏与钰先后仙去。赐号丹阳顺化真人、抱一无为真人、抱一无为普化真君等。
...〔► 马钰的诗(278篇)〕