Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 奉 [4] => 劝 [5] => 人 [6] => 人 [7] => , [8] => 尘 [9] => 中 [10] => 莫 [11] => 竞 [12] => 锥 [13] => 刀 [14] => 利 [15] => 。 [16] => 心 [17] => 先 [18] => 已 [19] => 。 [20] => 勿 [21] => 欺 [22] => 天 [23] => 地 [24] => 。 [25] => 事 [26] => 在 [27] => 前 [28] => 头 [29] => 悔 [30] => 。 [31] => 欲 [32] => 免 [33] => 轮 [34] => 回 [35] => , [36] => 休 [37] => 望 [38] => 儿 [39] => 孙 [40] => 替 [41] => 。 [42] => 休 [43] => 垂 [44] => 泪 [45] => 。 [46] => 道 [47] => 家 [48] => 真 [49] => 味 [50] => 。 [51] => 把 [52] => 恩 [53] => 爱 [54] => 先 [55] => 锤 [56] => 碎 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > ) Array ( [0] => 万 [1] => 年 [2] => 春 [3] => · [4] => 奉 [5] => 劝 [6] => 人 [7] => 人 )
元代·马钰的简介
凤翔扶风人,徙居登州宁海,字元宝,号丹阳子。初名从义,字宜甫。海陵王贞元间进士。世宗大定中遇重阳子王哲,从其学道术,与妻孙不二同时出家。后游莱阳,入游仙宫。相传妻孙氏与钰先后仙去。赐号丹阳顺化真人、抱一无为真人、抱一无为普化真君等。
...〔► 马钰的诗(278篇)〕