Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 都 [4] => 同 [5] => 急 [6] => 。 [7] => 务 [8] => 场 [9] => 无 [10] => 本 [11] => 为 [12] => 愁 [13] => 客 [14] => 。 [15] => 为 [16] => 愁 [17] => 客 [18] => 。 [19] => 祷 [20] => 他 [21] => 官 [22] => 长 [23] => , [24] => 免 [25] => 教 [26] => 亏 [27] => 隔 [28] => 。 [29] => 遇 [30] => 予 [31] => 咒 [32] => 酒 [33] => 忘 [34] => 忧 [35] => 测 [36] => 。 [37] => 能 [38] => 医 [39] => 百 [40] => 病 [41] => 如 [42] => 扶 [43] => 溺 [44] => 。 [45] => 如 [46] => 扶 [47] => 溺 [48] => 。 [49] => 更 [50] => 宜 [51] => 规 [52] => 措 [53] => , [54] => 自 [55] => 然 [56] => 增 [57] => 息 [58] => 。 [59] => < [60] => / [61] => p [62] => > ) Array ( [0] => 蓬 [1] => 莱 [2] => 客 [3] => [4] => 赠 [5] => 马 [6] => 彦 [7] => 高 ) 蓬莱客 赠马彦高-马钰元代-橙子学习网

《蓬莱客 赠马彦高》拼音版

元代马钰

penglaike zengmayangao

dutongjiwuchangwubenweichoukeweichoukedaotaguanchangmianjiaokuigeyuyuzhoujiuwangyoucenengyibaibingrufunirufunigengyiguicuoziranzengxi

马钰简介

元代·马钰的简介

马钰

凤翔扶风人,徙居登州宁海,字元宝,号丹阳子。初名从义,字宜甫。海陵王贞元间进士。世宗大定中遇重阳子王哲,从其学道术,与妻孙不二同时出家。后游莱阳,入游仙宫。相传妻孙氏与钰先后仙去。赐号丹阳顺化真人、抱一无为真人、抱一无为普化真君等。

...〔► 马钰的诗(278篇)