Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 父 [4] => 师 [5] => 痛 [6] => 教 [7] => 频 [8] => 频 [9] => 引 [10] => 。 [11] => 在 [12] => 俗 [13] => 心 [14] => 宁 [15] => 忍 [16] => 。 [17] => 须 [18] => 当 [19] => 酒 [20] => 色 [21] => 气 [22] => 财 [23] => 捐 [24] => , [25] => 到 [26] => 如 [27] => 今 [28] => , [29] => 有 [30] => 甚 [31] => 尽 [32] => 。 [33] => 冲 [34] => 和 [35] => 气 [36] => 脉 [37] => 何 [38] => 劳 [39] => 诊 [40] => 。 [41] => 一 [42] => 志 [43] => 修 [44] => 行 [45] => 准 [46] => 。 [47] => 参 [48] => 随 [49] => 鹤 [50] => 驾 [51] => 纵 [52] => 云 [53] => 游 [54] => , [55] => 离 [56] => 乡 [57] => 关 [58] => , [59] => 心 [60] => 意 [61] => 紧 [62] => 。 [63] => < [64] => / [65] => p [66] => > ) Array ( [0] => 折 [1] => 丹 [2] => 桂 [3] => [4] => 继 [5] => 重 [6] => 阳 [7] => 韵 )
元代·马钰的简介
凤翔扶风人,徙居登州宁海,字元宝,号丹阳子。初名从义,字宜甫。海陵王贞元间进士。世宗大定中遇重阳子王哲,从其学道术,与妻孙不二同时出家。后游莱阳,入游仙宫。相传妻孙氏与钰先后仙去。赐号丹阳顺化真人、抱一无为真人、抱一无为普化真君等。
...〔► 马钰的诗(278篇)〕