Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 王 [4] => 待 [5] => 诏 [6] => , [7] => 善 [8] => 传 [9] => 神 [10] => 。 [11] => 日 [12] => 常 [13] => 心 [14] => 意 [15] => 在 [16] => 他 [17] => 人 [18] => 。 [19] => 便 [20] => 都 [21] => 忘 [22] => , [23] => 自 [24] => 己 [25] => 身 [26] => 。 [27] => 如 [28] => 省 [29] => 觉 [30] => , [31] => 出 [32] => 迷 [33] => 津 [34] => 。 [35] => 逍 [36] => 遥 [37] => 坦 [38] => 荡 [39] => 哩 [40] => * [41] => 。 [42] => 乐 [43] => 清 [44] => 闲 [45] => , [46] => 得 [47] => 悟 [48] => 真 [49] => 。 [50] => < [51] => / [52] => p [53] => > ) Array ( [0] => 捣 [1] => 练 [2] => 子 [3] => [4] => 华 [5] => 州 [6] => 王 [7] => 待 [8] => 诏 [9] => 乞 [10] => 词 )
元代·马钰的简介
凤翔扶风人,徙居登州宁海,字元宝,号丹阳子。初名从义,字宜甫。海陵王贞元间进士。世宗大定中遇重阳子王哲,从其学道术,与妻孙不二同时出家。后游莱阳,入游仙宫。相传妻孙氏与钰先后仙去。赐号丹阳顺化真人、抱一无为真人、抱一无为普化真君等。
...〔► 马钰的诗(278篇)〕