Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 缘 [4] => 甚 [5] => 修 [6] => 持 [7] => , [8] => 风 [9] => 仙 [10] => 钓 [11] => 出 [12] => 侵 [13] => 云 [14] => 构 [15] => 。 [16] => 灵 [17] => 苗 [18] => 秀 [19] => 。 [20] => 斡 [21] => 运 [22] => 真 [23] => 母 [24] => 。 [25] => 非 [26] => 是 [27] => 调 [28] => 羹 [29] => 手 [30] => 。 [31] => 小 [32] => 过 [33] => 谁 [34] => 无 [35] => , [36] => 语 [37] => 失 [38] => 当 [39] => 缄 [40] => 口 [41] => 。 [42] => 班 [43] => 行 [44] => 后 [45] => 。 [46] => 怎 [47] => 生 [48] => 依 [49] => 旧 [50] => 。 [51] => 除 [52] => 是 [53] => 随 [54] => 风 [55] => 走 [56] => 。 [57] => < [58] => / [59] => p [60] => > ) Array ( [0] => 万 [1] => 年 [2] => 春 [3] => · [4] => 缘 [5] => 甚 [6] => 修 [7] => 持 )
元代·马钰的简介
凤翔扶风人,徙居登州宁海,字元宝,号丹阳子。初名从义,字宜甫。海陵王贞元间进士。世宗大定中遇重阳子王哲,从其学道术,与妻孙不二同时出家。后游莱阳,入游仙宫。相传妻孙氏与钰先后仙去。赐号丹阳顺化真人、抱一无为真人、抱一无为普化真君等。
...〔► 马钰的诗(278篇)〕